Ահա խաղաղության համար դառնություն եղավ ինձ՝ դառնություն, բայց դու սիրեցիր իմ անձը ոչնչանալու գուբից հանելով, որովհետև բոլոր մեղքերս մեջքիդ ետևը գցեցիր։ Եսայիա 38:17
Չնայած նավապետը երկար տարիներ ի վեր հաշմանդամ էր, բայց ապրում էր ուրախ կյանքով և շնորհակալ սրտով, քանզի ընդունել էր վերը նշված համարի ճշմարտությունը:
Այս է նրա ապաշխարության վկայությունը. «Ծովում անցկացրած ողջ ժամանակ Աստվածաշունչը կամ Աստված բառերը ոչ մի նշանակություն չի ունեցել ինձ համար:
Ծովայինի համար երդվելը, հայհոյելը, ստելը նրա կյանքի անբաժանելի մասն են կազմում, ինչպես քամին ու ալիքները: Մի անգամ, երբ նավաստներին սուտ պատմություն պատմեցի, խոսքս վերջացրի երդումով: Ասացի. «Եթե սուտ է ասածս, թող Աստված հարվածի ինձ և ես հաշմանդամ լինեմ»: Կարճ ժամանակ անց այս հայհոյիչ խոսքերն ինձ վերադարձրեց. ես կաղ դարձա: Երբ անօգնական պառկած էի` լի ոխով, զղջալու փոխարեն մեղադրեցի Աստծուն: Բայց նա ինձ ողորմեց: Տեր Հիսուս Քրիստոսը գտավ ինձ, և իր այրան մեջ ես գտա մեղքերիս թողությունն ու կյանքիս խաղաղությունը»:
Նավապետը Տիրոջ հետ էր երկար տարիներ: Իր այս վկայությունը թող քո կյանքին էլ փոփոխություն բերի: