Հեռագրամեքենա ստեղծելու ուղղությամբ աշխատելիս Սեմուել Մորզեն փորձարկումների վրա ծախսեց իր վերջին կոպեկները: Գումարը վերջացել էր, բայց գործը դեռ ավարտված չէր: Գյուտարարի երազանքներն արդեն փլուզման եզրին էին… Ավելին` նրան սպառնում էր սովամահությունը: Այդ ժամանակ նա ծնկի եկավ և շշնջաց. «Աստվա՜ծ իմ, ես չգիտեմ, թե ինչ կբերի վաղվա օրը, բայց ես հավատում եմ, որ Դու ինձ կօգնես»:
Հաջորդ առավոտյան փոստատարը թակեց դուռն ու ծանուցագիր տվեց նրան, որտեղ գրված էր.
«Ձեր դիմումը հետաքրքրեց Կոնգրեսին: Կոնգրեսը որոշել է պետական միջոցներից երեսուն հազար դոլար հատկացնել, որպեսզի Դուք հաջողությամբ ավարտեք Ձեր գործը»:
Ծանուցագիրն ուղարկված էր Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների Արտոնագրման բաժնից, ուր մի ժամանակ Մորզեն հայց էր ներկայացրել իր գյուտի վերաբերյալ:
Եվ ահա եկավ 1844 թվականի մայիսի 24-ը, երբ աշխատանքն ավարտված էր, և ամեն բան պատրաստ էր էլեկտրական լարերի միջոցով առաջին հեռագիրն ուղարկելու համար:
Հեռագրի տեքստը Սեմուել Մորզեն կազմեց Արտոնագրման բաժնի պետի աղջկա՝ Աննա Էլզվորտի հետ: Տեքստը պարունակում էր ընդամենը չորս բառ.
«Հրաշալի են գործերդ, Տե՛ր»:
Այսպիսին էր աշխարհի առաջին հեռագիրը: