Տե՛ր Աստված, Դու մեզ հզոր զենք ես տվել, իսկ մենք թույլ ենք տվել, որ այն ժանգոտվի: Մենք թույլ ենք տվել, որ այդ հզոր ուժը անտարբերության մատնվի, և այն նիրհել է: Մի՞թե սեփական մարմնի հանդեպ հանցագործություն չի լինի, եթե մարդուն տան աչք, բայց նա չցանկանա այն բացել, կամ տան ձեռքեր, բայց նա չցանկանա դրանք բարձրացնել...
Տե՛ր, Դու արևին լույս ես տվել, և այն փայլում է այդ լույսով, աստղերին էլ ես տվել լույս, և նրանք առկայծում են, Դու տվել ես քամուն ուժ, և նա փչում է:
Տե՛ր, Դու Քո զավակներին տվել ես մի պարգև, որն այս ամենից առավել է, բայց նրանք չեն օգտվում այդ պարգևից: Նրանք գրեթե մոռացել են, որ կարող են օգտվել այդպիսի ուժից և շատ հազվադեպ են օգտագործում այն, բայց չէ՞ որ այդ զենքը կարող է հազարավոր մարդկանց օրհնության առիթ հանդիսանալ:
Հռոմեական կայսր Կոնստանտինը տեսել էր, որ հին ժամանակների ոսկե դրամների վրա կայսրը պատկերված է հաղթական դիրքով կանգնած: Իսկ նա, հակառակը, հրամայեց, որդրամի վրա իրեն պատկերեն ծնկած. «Հենց ա՛յս ճանապարհով եմ ես հաղթանակի հասել»:
Մենք երբեք հաղթանակ չենք տանի հենց այն պատճառով, որ չենք աղոթում: Վերադարձի՛ր Աստծուն և խոստովանի՛ր Նրան, որ թեև ունեիր այդ զենքը, բայց պատերազմի օրը փախուստի դիմեցիր:
Եկե՛ք Աստծուն և խոստովանեք ձեր պարտությունը: Եթե հոգիները չեն գալիս ապաշխարության, դա ոչ թե այն պատճառով է, որ Աստված չի կարող փրկել, այլ` որովհետև դուք չեք պայքարում մեռնող մեղավորների դարձի գալու համար այնպես, ինչպես բժիշկն է ծննդաբերության ժամանակ պայքարում ծնվող փոքրիկի կյանքի համար:
Չարլզ Սպերջեն