Ամբարիշտը փախչում է առանց մէկի հալածելու, բայց արդարները առիւծի պէս ապահով են» Առակաց 28.1
Հավատացյալ մի ընտանիք այդ օրը հյուրընկալելու էր քարոզչի: Նրանց աղջիկը չէր ապաշխարել և չէր ցանկանում Աստծո մասին որևէ բան լսել: Երբ պատուհանից տեսավ, որ քարոզիչը գալիս է, ետնամասի դռնով իսկույն անհետացավ:
Տուն մտավ այն ժամանակ, երբ քարոզիչն արդեն գնացել էր: Նա իսկույն մորը հարցուփորձ արեց, թե արդյոք քարոզիչը իր մասին հարցրել է: Մայրը պատասխանեց, որ ոչ միայն հարցրել է, այլև ինչ-որ բան է թողել նրա համար: Եվ մի Աստվածաշունչ մեկնեց դստերը՝ ասելով. «Ահա՛, նա ընդգծել է այդ տողը»: Աղջիկը կարդաց. «Ամբարիշտը փախչում է առանց մէկի հալածելու, բայց արդարները առիւծի պէս ապահով են» Առակաց 28.1: Ինչ ճիշտ էին արտացոլում այս խոսքերն իր հոգին՝ ասես հայելի: Դրանք ազդեցություն թողեցին: Աղջիկը գնաց փնտրելու Աստծո պատգամաբերին: Հանդիպման ժամանակ նա խոստովանեց, թե որքան էին խոցել իր սիրտը աստվածաշնչյան այդ խոսքերը: Մի կարճ զրույցից հետո, որի ընթացքում քարոզիչը նրան հիշեցրեց Տեր Հիսուսի փրկարար խաչելության մասին, աղջիկն ապաշխարեց: Հանկարծ ամեն բան փոխվեց նրա կյանքում: Նա այլևս չէր խուսափում լսելուց:
Ինչո՞ւ է անաստվածը փախչում: Եվ որտեղի՞ց այդ մշտական վախը: Քո մեջ է՞լ այդպիսի վախ կա, փախչում ես Աստծո խոսքի՞ց, զգուշացիր:
Իմացիր, որ Աստծո մոտ շ՜ատ ապահով է...